கோல்ட் மெடல்

சுவற்றில் அவள் ஆளுநரிடம் பட்டம் வாங்கிய புகைப்படம். என்னிடமே எல்லாப் பாடங்களிலும் சந்தேகம் கேட்டுக் கற்றுக்கொண்டு, இவள் பட்டதாரி ஆகி விட்டாள். கோல்ட் மெடல் வாங்கிய நான் ஜெயிலுக்கு போய் விட்டு வந்திருக்கிறேன். பார்வையை அடுத்தடுத்து மாட்டி வைத்த புகைப்படங்களின் மேல் மேய விட்டேன். அங்கே அவள் திருமணப் புகைப்படம் இருந்தது. அதிலே இவளுக்கு அருகே இருந்தவளைப் பார்த்து அதிர்ந்தேன்.

“இவ வித்யா தானே?” அதட்டலாக கேட்டேன்.

ஷர்மி ஆமாமென்று தலையாட்டினாள்.

“உன் கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தாளா?”

ஷர்மி மறுபடி ஆமாமென்று தலையாட்டினாள்.

“எதுக்கு, நீ அவளை இன்வைட் பண்ணீயாடி புண்டை மவளே?” மிரட்டினேன்.

ஷர்மி சொன்னாள்: “அவள் தான் என் மணத்தோழி, எல்லா போட்டோவிலும் இருக்கா பாரு”

என் கோபம் சொல்ல முடியாத அளவிற்கு வந்தது. என்னுடைய சித்தி மகள் தான் இந்த வித்யா. என் மூலமாகத் தான் ஷர்மிக்கே இவளைப் பழக்கம். இரண்டு மாதங்களுக்கு முன் என் குடும்பம் ஜெயிலில் வந்து சந்தித்தபோது கூட வித்யா வந்திருந்தாள். “கவலைப்படாதீங்க, உங்களை ஏமாத்தின ஷர்மி நல்லாவே இருக்க மாட்டான்னு” கண்ணீரோடு சொல்லி விட்டுப் போனாள். எல்லாமே நடிப்புதானா?

பல்லைக் கடித்தபடியே ஷர்மியிடம் பேசினேன்: “சரி, வித்யாவுக்கு போன் போடுடீ”

ஷர்மி பயத்தோடு செல்போனை எடுத்து அழுத்தினாள்.

“ஸ்பீக்கரில் போடுடீ”

ஸ்பீக்கரில் போட்டாள் ஷர்மி. இப்போது மணி அடித்தது.

மறுமுனையில் எடுத்தாள் வித்யா: “ஏய் ஷர்மி இப்போதான் உனக்கு போன் பண்ணனும்னு நெனச்சேன் அதுக்குள்ளே நீயே பண்ணிட்ட?”

ஷர்மி: “ஏண்டீ, எதுக்கு போன் பண்ணனும்னு நெனச்ச?”

வித்யா: “ஏய், அந்த ஒம்போது சாமியார் ஜெயில்லேருந்து ரிலீஸ் ஆகிட்டாண்டீ”

ஒம்போது சாமியாரா? அதுதான் இவள்கள் எனக்கு வைத்திருக்கும் பெயரா?

ஷர்மி அமைதியாக இருந்தாள். வித்யாவே தொடர்ந்தாள்.

“ரிலீசான ஒம்போது இனிமேல் டிகிரி வாங்கமுடியாது தெரியுமில்ல? அதோட வேலையும் கிடைக்காது” நக்கலாக சிரிக்கும் சத்தம் கேட்டது.

சட்டென்று ஷர்மியின் போனை ம்யூட் செய்தேன். “அவளை உடனே இங்கே புறப்பட்டு வரச் சொல்லு, உடனே பார்க்கனும்னு சொல்லு” என்றேன்.

பிறகு ஷர்மி வித்யாவிடம் பேசினாள் : “வீட்டுக்கு இப்போ வரமுடியுமா? உன்கிட்டே ஒண்ணு காட்டணும்”

வித்யா: “பத்து நிமிஷத்தில் உன் வீட்லே இருப்பேன். பாய் ” என்று வைத்து விட்டாள்.

ஷர்மி முண்டக்கட்டையாக அமர்ந்திருக்க, என் பையைத் திறந்து பொருட்களை வெளியே எடுத்து வைத்தேன். ஷர்மி என்னை ஆச்சரியமாக பார்த்தாள்.

கயிறு, இரும்பு விலங்குகள் என்று ஒவ்வொரு பொருளாக எடுத்து படுக்கையின் மேல் வைத்தேன். அவளை முட்டி போட சொன்னேன். அவளோ மிரண்டு, ஓடப் பார்த்தாள்.

“பளார்..பளார்.” என்று இரண்டு கன்னங்களிலும் என் கையை வீசினேன். அப்படியே கட்டிலில் முட்டி போட வைத்து, ஒரு விலங்கை எடுத்து அவள் கால்களை பிணைத்தேன்.

“ம்ம்..ப்ளீஸ்..ப்ளீஸ்..வேணாம், என்னை விட்டுடு” முனகலாக கெஞ்சினாள் ஷர்மி.

அவள் சூத்தில் “டப்” என்று அறைந்தேன். அவள் குண்டிகள் என் அறைக்கு ஏற்ற மாதிரி நன்றாக குலுங்கின.

அவளுடைய மழமழவென்ற புண்டையை பார்த்தபடியே, இன்னொரு விலங்கை எடுத்தேன். அவள் கைகளை பின்பக்கமாக சேர்த்து அவள் கைகளை பிணைத்து விலங்கைப் பூட்டினேன். அவள் விசும்பினாள்.

உடைகளைப் போட்டுக்கொண்டு காத்திருந்தேன். சில நிமிடங்களில், “டிங் டாங்” என்ற வீட்டு அழைப்பு மணி சத்தம் கேட்டது. கதவைத் திறந்தேன். சிரித்துக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்த வித்யா, என்னை கண்டதும் அதிர்ச்சியானாள். நான் கதவை தாழ் போட்டேன்.

“நீங்க எப்படி அண்ணா இங்கே?” சட்டென்று சமாளித்தாள்.

அவள் கழுத்தை இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து நெறித்தேன். அவள் திமிறினாள்.

“ஏண்டீ திருட்டுத் தேவடியாளே, என்கிட்டே நல்லவ மாதிரி நடிச்சுட்டு, என் வாழ்க்கைக்கு உலையா வெக்கிறே?”

ஷர்மி போல பயப்படுவாளேன்று எதிர்பார்த்தேன். அவளோ என் கையை விலக்கினாள்.

“உன்னால என்னை என்ன பண்ண முடியும்? நீதான் ஆம்பிளையே இல்லைன்னு ஷர்மி சொல்லி இருக்காளே, அவளே மேல கை வெச்சா கூட உன் சுண்ணி எந்திரிக்காதாமே?” நக்கலாக சிரித்தாள்.

அவளின் தலைமயிரைக் கொத்தாக இழுத்து கன்னத்தில் சுரீரென்று ஒரு அரை விட்டேன்.

அவளோ பயப்படாமல் “அடிக்கிறதை தவிர உன்னால என்ன பண்ண முடியும்? நீ ஆம்பிளை இல்லைங்கிரதுக்காக என்னை அடிச்சா எப்படி?”

அவளின் முடியைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு கட்டிலறைக்கு கூட்டிப் போனேன். அங்கே ஷர்மி விலங்குகளால் கட்டப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்ததும் வித்யா “காப்பாத்துங்க, காப்பாத்துங்க” என்று கத்த ஆரம்பித்து விட்டாள்.

தயாராக வைத்திருந்த துணியை எடுத்து அவள் வாயைக் கட்டினேன். அவளுடைய உடைகளை சரசரவென்று கிழித்து அவளை அம்மணமாக்கினேன். அவள் கைகளைப் பின்னால் பிணைத்துக் கட்டினேன்.

அவள் கண்களில் கண்ணீர்.

“ஏண்டீ கண்டவனுக்கு பொறந்த புண்டை மகளே, இப்போ எங்கேடி போச்சு உன் நக்கல்?”

அவள் ம்ம்..ஹூம்ம்..என்று முனகியபடி கண்களாலேயே கெஞ்சினாள்.

“என்னடி சொன்னே..நான் ஒம்போதா? நான் ஆம்பிள்ளையே இல்லையா, இப்போ காட்டுறேன் பாத்துக்கடி”

என் பேண்டை அவிழ்த்து, என் பூளைக் காட்டினேன். அது போர்க்களத்திற்கு தயாரான வீரனைப் போல நிமிர்ந்து நின்று அவளைப் பார்த்து முறைத்தது. கிட்டத்தட்ட பத்து இன்ச் சுண்ணி, நரம்புகளோடு புடைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அதைப் பார்த்ததும் வித்யாவின் கண்கள் பயத்தாலும் ஆச்சரியத்தாலும் விரிந்தன. அவள் தோளைப் பிடித்து அமுக்கி, அவளை முட்டி போட வைத்தேன். அவள் கன்னங்களில் என் பூளாலேயே “டப்..டப்” என்று அறைந்தேன். அவள் கன்னம் சிவக்கசிவக்க என் பூளைக் கொண்டே அவளை அறைந்தேன். அவள் அழ, அழ எனக்கு கோபமும் காமமும் கூடியது.

“இப்போ , உன் வாய்க் கட்டை அவுக்கிறேன், கத்தினே, இந்த ஓம்போது சாமியார் உன்னை நரபலி பண்ணிடுவான்” சிரித்தபடியே அவள் வாய்க்கட்டை அவிழ்த்தேன்.

“இப்போ என் பூளை நீ சப்பனும், எதுக்கு தெரியுமா?”

அவள் பேசாமல் என்னைப் பார்த்தாள்.

“என்னைப் பார்க்க ஜெயிலுக்கு வந்து நடிச்சதுக்காக, என்னை ஏமாத்துன ஷர்மியின் கல்யாணத்துக்கு மணத்தோழியா போனதுக்காக, என்னை ஒம்போது சாமியார்னு சொன்னதுக்காக…”

“இது எல்லாத்துக்கும் மேலே, எனக்கு டிகிரி கெடைக்காது, இனிமே வேலையும் கிடைக்காதுன்னு கொக்கரிச்சதுக்காக” வெறியோடு கத்திக்கொண்டே என் பூளை அவள் தொண்டைக்குள் திணித்தேன். அவள் திணறத் திணற, என் சுண்ணி அவள் தொண்டையை இடிப்பது தெரிந்தது. என் சுண்ணியை விட்டு விட்டு எடுத்தேன். பிறகு அவள் தலை மயிரைக் கொத்தாய் பிடித்துக் கொண்டு, “இங்கே பார், நான் சொல்ற வரைக்கும் ஊம்பனும், இல்லைன்னா என் சித்தி இருக்காளே, உங்கம்மா அவ புண்டையையும் செத்து கிழிச்சுருவேன்..ம்ம்..ஊம்புடி”

வித்யா ஊம்ப ஊம்ப, கட்டில் மேல் மண்டி போட்டிருந்த ஷர்மி அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வித்யாவோ என் பூளை எதோ பரிசுப்போட்டிக்கு ஊம்புவது போல ஊம்பிக்கொண்டிருந்தாள். பயத்தால் இப்படி ஊம்புகிராளா, அல்லது இந்தப் பெண்கள் எல்லாமே வாய்ப்பு கிடைத்தால் போதும், எவன் கூட வேண்டுமென்றாலும் படுப்பார்களா, என்று யோசித்துக் கொண்டே, வித்யாவைத் தூக்கி கட்டிலில் போட்டேன்.

“ம்ம்..விரிச்சுக் காட்டுடீ வித்யா புண்டை..”