காலை நேரம்.. பல் தேய்த்தபடி தண்ணீர் வந்து கொண்டிருக்கும் பைப் அருகே சென்றாள் செல்வி. அவளின் சின்ன அக்கா ராஜி துவைத்த துணிகளை அலசிக்கொண்டிருந்தாள். அவள் பக்கத்தில் போய் நின்றபோது.. அந்த வழியாக வந்து கொண்டிருந்த சுப்பரமணி.. நேராகப் பைப்புக்கு வந்தான்.
” தள்ளு.. தள்ளு..” என்று உரிமையடன் ராஜியிடம் சொன்னான்.
அவன் சிவப்பு துண்டு ஒன்றை கழுத்தைச் சுற்றிப் போட்டிருந்தான். அவன் கைக்கால் எல்லாம் சேரும் மண் புழுதியுமாக இருந்தது.
துணிகளை எடுத்துக் கொண்டு விலகி நின்றாள் ராஜி.
” என்ன இது.. கைக்கால் எல்லாம் இப்படி அப்பிட்டு வந்துருக்க.. ?”
” காட்ல களையெடுத்துட்டு இருக்கேன். சோறு திண்ணுட்டு மறுபடி போகனும்..” அவன் கைகளை நனைத்தான்.
ராஜி தாவணி கட்டியிருந்தாள். துணி துவைத்த ஈரத்துடன் அவள் கொஞ்சம் அலட்சியமாகத் தாவணி தலைப்பை விட்டிருந்தாள். அதில் அவளது தாவணி ஒதுங்கி.. மார்பு தெரிந்தது. கைக்கால் கழுவியபடி நிமிர்ந்து பார்த்தான்..! அவன் பார்வை தன் மார்பில் விழுவதை உணர்ந்தவள் உடனே தாவணி தலைப்பைச் சரி செய்தாள்.. !
” வந்த வேலை என்னவோ அத பாக்கறதில்ல.. மத்த வேலைய பாக்கறது..” கொஞ்சம் சிரித்தபடி குரலைத் தழைத்துச் சொன்னாள் ராஜி.
” மத்த வேலையும் பாக்க ஆசைதான்..!” சிரித்தான்.
” கண்ணு ரெண்டையும் நோண்டனும் மொதல்ல..”
” கண்ணுக்கு முன்னால.. இப்படி முத்தின கத்தரிக்காவ காட்டிட்டு நின்னா.. என் கண்ணுதான் என்ன செய்யும்..?” சொல்லி விட்டு அவன் முகம் கழுவினான்.
அவ்வப்போது இருவரும் ரகசியமாகப் பார்த்துச் சிரித்துக் கொள்வதற்கு காரணம் என்ன என்று செல்விக்கு சுத்தமாகப் புரியவில்லை. ஆனால் அவள் அக்கா முகம் வெட்கத்தில் சிவப்பதை அவளால் உணர முடிந்தது.
ராஜியிடம் இருந்த துவைக்கும் சோப்பை வாங்கி.. தேய்த்து சேறு எல்லாம் சுத்தமாகக் கழுவிக் கொண்டு நிமிர்ந்தான். துண்டை உதறி.. நனைத்து பிழிந்தான். அதை ராஜி மீது தண்ணீர் தெரிக்கும்படி உதறினான். அவள் சிணுங்கி நகர.. புன்னகையுடன் முகம் துடைத்தான்.. !!
” எப்ப முடியும் வேலை..?” சன்னமாகக் கேட்டாள் ராஜி.
” அது கெடக்கு.. செடி பூடெல்லாம் ஏறி.. ரெண்டு நாள் வர மாதிரி.. ஏன் நீ வரியா.. ?”
” நான் எதுக்கு.. ??”
” அட.. சும்மா வா.. ”
” சும்மால்லாம் வர முடியாது..” இருவரும் செல்வியை மறந்து விட்டதைப் போலவே பேசிக் கொண்டார்கள்.
”அப்படியா..?” இப்போதுதான் திரும்பிப் பின்னால் நிற்கும் செல்வியைப் பார்த்தான். ஆனால் உடனே திரும்பி ராஜியைக் கேட்டான். ”உன்னோட காட்ல களை எடுத்துட்டியா..?”
” அதெல்லாம் எடுத்தாச்சு..” ராஜி வெட்கத்துடன் சொல்ல.. செல்வி குழமபிப் போனாள்.
ராஜிக்கு காடா..? அப்படி ஒன்று இல்லவே இல்லையே.. ?
” அபபோ.. வெதச்சுரலாமா.. ?”
” என்ன வெதைக்கற.. ?”
” வெள்ளாமைதான்..! வேற என்னத்த வெதைக்கறது.?”
” வேற வேலை இல்ல உனக்கு. மூடிட்டு போ..”
” சரி.. கம்பு குத்தற வேலை இருக்கு வரியா.. ?”
” அதுக்கு வேற எவளாச்சும் இருந்தா போய்ப் பாரு ”
” தோட்டக்காரியே பலமா இருக்கப்ப.. நான் ஏன் போய்க் கூலிக்கு ஆள் புடிக்கனும்..?”
” அது.. சொந்தமாகட்டும்.. அப்பறம் பாக்கலாம்..”
” ம்ம்.. அதுக்கு முன்ன.. அபிசேகமாவது பெணையலாமா..?”
” போடா மூடிட்டு. பேசக் கூடாதுனு நெனச்சா.. காலங் காத்தாலயே வந்து அளக்கறான் சும்மா.. ” வெட்கத்துடன் திட்டினாள் ராஜி.
” ரெண்டு பழம் இருக்கு. நல்லா தெரண்டு தாரு முறியுற மாதிரி இருக்கு.! இப்ப பெணஞ்சா.. திங்கறப்ப நல்லா இனிக்கும்.. தொண்டக்குள்ள போறதே தெரியாது..! என்ன சொல்றே..?”
” செருப்படிதான் வாங்குவே நீ..? மூடிட்டு போயிரு..!”
” ம்ம்.. பாக்கறேன்..! தோட்டக் காரனுக்கே டிமிக்கியா.. ?” என்று விட்டுச் சிரித்தபடி சென்றவன் நின்று திரும்பிக் கேட்டான்.
”எப்ப வரட்டும் ?”
” எதுக்கு ?”
” பரிசம் போட..?”
” அது எப்ப வேணா வந்து எங்கப்பங்கிட்ட பேசு..”
” வரேன்.. வரேன்.. !!” என்றபடியே சென்றான்.
இரண்டு பேரும் என்ன பேசிக் கொண்டார்கள் என்று சத்தியமாகச் செல்விக்கு புரியவே இல்லை. தன் அக்காளைப் பார்த்துக் கேட்டாள் செல்வி.
”ஏ.. கல்யாணம் பண்ணிக்க போறிங்களா ரெண்டு பேரும்.. ?”
” மூடிட்டு உன் வேலையைப் பாருடி..” என்று சிரித்தபடி சொன்னாள் ராஜி.
அப்பறம் அக்கா.. தங்கை பேசிக் கொள்ளவில்லை. செல்வி சாப்பிட்ட பின்.. கையலக் கண்ணாடியில் முகம் பார்த்தபடி பவுடர் அடித்தாள். ரசம் போன கண்ணாடி. அவள் முகம் அழகாக இருப்பதைப் போலவே அவளுக்குத் தோன்றியது..!
ராஜி வந்தாள்.
” இன்னும் ஆடுகள அவுத்து விடாம என்னடி பண்ணிட்டு இருக்க.. ?”
குளித்து விட்டு வந்திருந்தாள் ராஜி. உள் பாவாடையை அவள் நெஞ்சுவரை ஏற்றிக் கட்டியிருந்தாள். உள்ளே வந்தவள் கதவைக் கொஞ்சமாகச் சாத்தி வைத்தபடி.. நெஞ்சில் இருந்த பாவாடையை அவிழ்த்து இடுப்பில் கட்டினாள்.! பூரணக் கும்பங்களாக விம்மி நிற்கும் அக்காளின் முலைகளைச் சற்று ஏக்கமாகப் பார்த்தாள் செல்வி..! ‘அக்காளுக்கு எவ்வளவு பெருசா இருக்கு..? எனக்கு எப்ப இந்த மாதிரி ஆகும்.?’
” சீக்கிரம் அவுத்து விட்டு ஓட்டிட்டு போ.. நேரமாச்சு. ஆடுகள்ளாம் பசியோட இருக்கும்..” ராஜி அசையும்போது அவள் முலைகள் மெல்ல அசைந்தது. சின்னச் சின்னதாக அதிர்ந்தது.. !! ராஜியின் தொப்புளுக்கு கீழே இருந்த முடி அழகாக இருப்பதை போலிருந்தது..!!
” ஆமா.. அந்தண்ணா கேட்டுச்சில்ல.. ” என்று அக்காளைப் பார்த்தாள் செல்வி.
” என்னடி ?”
” கம்பு குத்த வரியா.. அபிசேகம் பெணையலாமான்னெல்லாம்..? என்ன அது..? அப்பறம் உன்னோட களை எடுத்திட்டியானு கேட்டுச்சு. நீயும் எடுத்தாச்சுனு சொன்ன..? அப்பனுக்கே இல்ல. உனக்கு மட்டும் எங்க இருக்கு காடு..?”
அவள் கேட்டு முடித்ததும் ‘நறுக் ‘ கென அவள் தலைமீது கொட்டினாள் ராஜி.
” மூடிட்டு போய் அடுகள அவுத்து ஓட்டிட்டு போ..!”
” ஏன்டி.. அப்படி நான் என்ன கேட்டுட்டேன்..?” என்றாள் கோபமாக. ”அந்தண்ணா கேட்டப்ப மட்டும் இளிச்சிட்டு நின்ன.. ?”
” மேல பேசின.. கொன்றுவேன். போடி மூடிட்டு.. கருப்பி..”
” ஆமா.. இவ பெரிய செகப்பி..? குண்டு பன்னி.. செனப் பன்னி..!!” என்று திட்டி விட்டு.. அக்கா அடிக்க வரும் முன் குடுகுடுவென வெளியே ஓடி வந்தாள் செல்வி.
ஆட்டுப் பட்டிக்குள் நுழைந்ததும் பசியுடன் இருந்த ஆடுகள் எல்லாம் அவளைப் பார்த்துக் கத்த ஆரம்பித்து விட்டது. எல்லா ஆடுகளுடனும் பேசிக் கொண்டே அவிழ்த்து விட்டாள். அவைகளே தண்ணீர் குடிக்க பாய்ந்து பாய்ந்து ஓடியது.!! தண்ணீர் காட்டிய ஆடீகளை விரட்டி விட்டபின்.. இளங் குட்டிகளைப் பிடித்துக் கட்டி வைத்து விட்டு வீட்டுக்குள் சென்றாள்.
ராஜி புடவை கட்டியிருந்தாள். கண்ணாடி முன் நின்றபடி தலை வாரிக்கொண்டிருந்தாள்.
” ஏ.. எங்க போற நீ. ?”
” நா எங்கயோ போறேன். உனக்கு என்ன.. ?”
” ம்ம்.. நீ என்னமோ பண்ற..? அப்பனுக்கு தெரிஞ்சுது.. அப்பறம் சாவடிதான்..”
” ஏ.. உன்றத மூடிட்டு போடி. அதெல்லாம் எங்களுக்குத் தெரியும்..!!”
தனது தண்ணீர் கேனை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பி விட்டாள் செல்வி. ஆனால் தன் அக்காவும் நவனும் பேசிக் கொண்டது மட்டும் அவள் நெஞ்சில் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது.
” மத்யானம் வருவியாடி ?” வெளியே வந்தபின் உள்ளிருந்து கேட்டாள் ராஜி.
” ஆமா.. வருவேன்..”
” சாவிய வெச்சுட்டு போறேன். சோறு போட்டுத் திண்ணுட்டு தண்ணி சோறு மிச்சமான தண்ணி ஊத்தி வெச்சுரு..”
” அப்படி நீ எங்க போறே..?”
” ம்ம்.. உனக்குப் புருஷன் ஒருத்தன் இருக்கான். அவனைப் பாக்க போறேன்..”
” எம்புருஷனை பாத்துக்க எனக்குத் தெரியும். நீ போய் உம் புருஷனை பாரு..”
ஆடுகள் அவளுக்கு முன்னதாக.. போய்க் கொண்டிருந்தது. இடையில் பிரிந்து நிற்கும் ஆடுகளை விரட்டி.. அருகில் இருக்கும் கரட்டுப் பக்கம் ஓட்டிப் போனாள் செல்வி..!!
அவளுக்கு முன்னதாகவே தனது ஆடுகளை மேய்வதற்கு ஓட்டி வந்திருந்தான் நவன்..! அவன்தான் இப்போது செல்வியின் நெருங்கின நண்பன். படிக்கப் பிடிக்காமல் அவளைப் போலவே ஆடு மேய்க்க வந்து விட்டான். செல்வியை விட இரண்டு மூன்று வயது இளையவன். இன்னும் மீசை முளைக்காத முகம். அவனுடன்தான் அவளது பகல் பொழுது கழியும்..! ஒன்றாகவே விளையாடுவார்கள். அவர்களது விளையாட்டில்.. பண்ணாங்கல் முதலிடம் பிடிக்கும். அவளுக்கு மிகவும் பிடித்த விளையாட்டு அதுதான்..! அப்பறம்.. கபடி.. நொண்டி.. தூரி எல்லாம் நேரத்தைப் பொறுத்து விளையாடுவார்கள்.. !!
நவனுக்கு கபடி பிடிக்கும். பெரிய பெரிய பையன்களுடன் எல்லாம் சேர்ந்து கொண்டு நன்றாக விளையாடுவான். அவனுடன் அவளும் காட்டுக்குள் கபடி விளையாடுவாள். இருவர் மட்டும் என்பதால் தோற்பது என்னவோ செல்வியாகத்தான் இருக்கும். ஒரு சில சமயங்களில் தோற்பதை போல விட்டுக் கொடுத்து விடுவான். அது அவளுக்கும் தெரியும். இத்தனையும் தாண்டி.. இரண்டு பேருக்கும் அடிக்கடி சண்டை வந்து விடும். அவன் கெட்ட வார்த்தைகளில் எல்லாம் திட்டுவான். அவளும் சளைத்தவள் அல்ல எனக் காட்ட கெட்ட வார்ததைகளை அவிழ்த்து விடுவாள். ஆனால் அதற்கான அர்த்தங்கள் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரியாது …. !!!!
– வரும் …. !!!!!